Konferencja ks. Mieczysława Jerzaka

Zacisze, 3 czerwca 2025

Owocność sakramentu bierzmowania.

Wczoraj w czytaniu z Dziejów Apostolskich była mowa o ludziach, którzy przyjęli chrzest od Jana Chrzciciela, ale nie nie otrzymali chrztu z Ducha Świętego, a nawet nie znali Go, ponieważ nie znali nauki Chrystusa. Wtedy św. Paweł udzielił im sakrament chrztu w imię Boga Ojca, Syna Bożego Jezusa Chrystusa i Ducha Świętego, a następnie nałożył na nich ręce i otrzymali dary Ducha Świętego.

Jesteśmy w czasie trwania Nowenny przed świętem Zesłania Ducha Świętego, więc zatrzymajmy się nad tematem owocności sakramentu bierzmowania. Sakrament Bierzmowania przyjęliśmy przed wielu laty jeszcze w szkole podstawowej w licznej grupie rówieśników. Był to dzień powszedni, na wieczornej Mszy świętej, w obecności tylko najbliższej rodziny. Zazwyczaj nie pamiętamy daty otrzymania tego sakramentu. Owocność udzielonego sakramentu była dla nas znikoma. Nie widzieliśmy widocznych efektów przyjęcia sakramentu.

Okoliczności przyjęcia Ducha Świętego w pierwszych latach istnienia Kościoła były inne niż teraz, za naszych czasów. Bóg nie działa automatycznie, jak za naciśnięciem przycisku, że coś się zamknie, albo otworzy. Łaska sakramentu bierzmowania nie działa automatycznie, nie usuwa wad charakteru, wymaga osobistego wysiłku. Bóg wymaga wysiłku osobistego, gdyż łaskę przyjmuje się w sposób wolny, a nie pod przymusem. Duch Święty nic nie wymusza na nas. Przychodzi, kiedy Go oczekujemy, pragniemy i chcemy się poddać Jego działaniu, by wydać dobre owoce.

Przystępując do sakramentu bierzmowania warto wiedzieć, że jest to dar Boży, który jest nam udzielany ze względu na wolny wybór, pragnienie, a nie dlatego, że zmuszają rodzice, czy tak wypada. Potrzebne jest otwarcie na łaski Ducha Świętego i oczekiwanie w pokorze. Człowiek pokorny wie, jakie są jego możliwości, dlatego oczekuje na dary Ducha Świętego będąc otwartym na Jego łaski.

W czasie udzielania sakramentu bierzmowania ks. biskup zadaje pytania. Młodzi ludzie odpowiadają głośno, rytmicznie. Wszystko wygląda bardzo ładnie. Ale nie wiemy, co dzieje się w ich sercach. Potem bierzmowani wyrzekają się złego ducha, następnie składają wyznanie wiary w Boga Ojca, w Syna Bożego Jezusa Chrystusa i w Ducha Świętego, którego mają otrzymać, jak apostołowie w Dniu Pięćdziesiątnicy. By odpowiedzieć – Tak, trzeba stanąć w prawdzie. Odpowiedzieć sobie na pytania: czy pragnę przyjąć Ducha Świętego, czy pragnę kierować się darem i łaską bierzmowania? Człowiek pokorny, otwarty na łaski Ducha Świętego przyjmie dar.

Sakrament przyjęty bez wiary, w stanie grzechu jest przyjęty niegodnie. Ale Bóg działa po swojemu. Trzeba zachować rozwagę i roztropność. Cenne kruszce i metale są ukryte głęboko w ziemi. Trzeba wiele wysiłku, aby je wydobyć i opracować, by zachwycały. Tak samo jest z sakramentem bierzmowania. Jak w sobie odświeżyć ten sakrament. Jednym z warunków jest przyznanie się do prawdy o swojej kondycji duchowej i własnym życiu. Łaska jest udzielana tym, którzy nie stawiają oporu. Nawet jeśli przystępowaliśmy do sakramentu bierzmowania bez odpowiedniej dyspozycji, to łaska Boża może w nas odżyć, podobnie jak nasionko zasiane w ziemi na jesieni odżywa na wiosnę. Nawet jeśli otrzymaliśmy sakrament bierzmowania bez odpowiedniej dyspozycji, z małą wiarą, to po latach możemy to z Bożą pomocą naprawić.

Przeżywając czas oczekiwania na Zesłanie Ducha Świętego, włączając się w modlitwę całego Kościoła chciejmy stawiać sobie takie pytania. Łaska Boża może być w nas odnowiona i rozpocząć w nas swoje działanie. Matka Boża jest z nami wyprasza nam otwartość na działanie Ducha Świętego.

 

Homilia ks. Andrzeja Kopczyńskiego

Ząbki, 27 maja 2025

W dzisiejszej Ewangelii czytamy: „W owym czasie Jezus tak rzekł do swych uczniów: Teraz zaś idę do Tego, który Mnie posłał, a nikt z was nie pyta Mnie: „Dokąd idziesz?" Ale ponieważ to wam powiedziałem, smutek napełnił wam serce. Jednakże mówię wam prawdę: Pożyteczne jest dla was moje odejście. Bo jeżeli nie odejdę, Pocieszyciel nie przyjdzie do was. A jeżeli odejdę, poślę Go do was. On zaś, gdy przyjdzie, przekona świat o grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie. O grzechu - bo nie wierzą we Mnie; o sprawiedliwości zaś - bo idę do Ojca i już Mnie nie ujrzycie; wreszcie o sądzie - bo władca tego świata został osądzony”. (J 16, 5-11)

Ustąpić ze swojego miejsca, aby zrobić je dla kogoś innego, to jest niezwykła postawa. A taka jest postawa Jezusa. Ustąpił ze swojego miejsca, mówiąc, że jest to konieczne, aby mógł przyjść Duch Święty. Jeśli by nie odszedł, to Duch Święty nie zstąpiłby na uczniów. W tej niezwykłej postawie Pana Jezusa widzimy pokorę i całkowite poddanie się woli Boga Ojca. Jezus chciał dzieło Odkupienia człowieka wypełnić do końca i nie chciał zburzyć planu Boga.

W życiu Jezusa na wszystko był czas. Był czas zwiastowania Maryi, aby mogła świadomie przyjąć Jezusa. Był czas narodzenia i wczesnego dzieciństwa w Egipcie. Był czas blisko trzydziestu lat życia w ukryciu w Nazarecie. Był czas publicznej działalności, nauczania, formowania uczniów. Był czas cierpienia, męki, śmierci na krzyżu, zmartwychwstania i wniebowstąpienia.

Jezus zapowiedział, że odchodzi, aby dokonało się coś innego, aby mógł przyjść Paraklet i działać i oświecać uczniów. To nas uczy, że my też powinniśmy umieć znikać, usuwać się, aby otrzymać inne łaski.

Człowiek chce być na piedestale, czuć się ważny, potrzebny w oczach bliższych i dalszych ludzi. Ciągle człowiek walczy o piedestał. A wielkie Boże dzieła dokonują się wtedy, kiedy człowiek się usuwa, wycofuje, by zrobić miejsce dla Ducha Świętego. To wycofanie może być przyjęciem bezradności czy kłopotów z dzieckiem. To pokazuje, że sami nie potrafimy sobie radzić z trudnościami i dlatego potrzebujemy pomocy Ducha Świętego.

O tym mówi dzisiejsza Ewangelia: by robić miejsce dla Ducha Świętego. Jeśli nie odejdę, Paraklet nie przyjdzie – tak powiedział Jezus. Są takie sytuacje, kiedy trzeba „odciąć pępowinę” naszych przywiązań i nawyków, aby wejść w inną relację. Może zamiast działania potrzebna jest modlitwa, zamiast kontroli asystencja miłości. Człowiek powinien żyć świadomością, że przychodzi taki czas, kiedy powinien się usunąć, zejść z przestrzeni ważności. Ustąpić, by dać miejsce dla łaski.

Bóg oświeca nas i Jego światło przechodzi przez nas, jak przez kolorowe szkło witraży, oświecając zakamarki naszego życia. Paraklet oświeca ciemności człowieka. Kiedy Jezus ujawnił miłość Boga do człowieka i on się Bogiem zachwycił i przyjął Go, to wtedy przychodzi Duch Święty ze swoim ogniem, światłem, które oświeca człowieka, by poznał swoją grzeszność. Nigdy nie jest odwrotnie, gdyż człowiek by się załamał i zadręczył widząc tylko grzeszność, a nie poznał bezwarunkowej miłości Boga. Jezus chce, by świat się najpierw dowiedział, że Bóg jest miłością, który kocha i przebacza, zanim przyjdzie Duch Święty ze swoim światłem. Oświecenie jest potrzebne, by zobaczyć grzechy. Jest to jednocześnie próba pokazująca jaka jest nasza wiara i miłość do Boga. Taki jest proces życia duchowego

Paraklet niech przyjdzie do nas i przekona, że nie musimy się lękać prawdy o sobie. Niepokalana też nas przekonuje o miłości Jezusa do nas. Ona chce byśmy poznali Jego miłość oraz zobaczyli siebie w prawdzie.

Konferencja ks. Andrzeja Kopczyńskiego

Ząbki, 27 maja 2025

Papież Franciszek napisał encyklikę „O miłości ludzkiej i Bożej Serca Jezusa Chrystusie”. Pisze w niej, że człowiek powinien zaangażować swoje serce we wszystko czym żyje i czym się zajmuje. Jeśli jego zaangażowanie wynika tylko z nakazu, podporządkowania lub nawyku jest płytkie i niszczące. W Nowym Testamencie zapisane są następujące słowa: „Ten lud czci Mnie wargami, lecz sercem jest ode Mnie daleko. Czczą Mnie jednak nadaremnie, ucząc zasad, które są nakazami ludzkimi”. (Mt 15, 8-9)

Czy wiecie, jaki był kulminujący moment w czasie męki i śmierci Jezusa na krzyżu? To nie była chwila Jego śmierci. Najważniejszy moment rozegrał się po śmierci Jezusa, kiedy pogański żołnierz przebił bok Chrystusa, otworzył Mu serce, z którego wypłynęła krew i woda. We wszystkim, co Jezus robił i co mówił kryło się Jego wielkie serce. Zaangażowanie serca jest bardzo ważne, dlatego musimy strzec swojego serca i uważać z jakich pobudek coś czynimy lub mówimy.

Co zabija zaangażowanie naszego serca? Musimy zwracać uwagę, jakie są nasze pragnienia. Jeśli nie ma w nas Bożych pragnień, to obumrze w nas życie duchowe. W Psalmie 42 czytamy: „Jak łania pragnie wody ze strumieni, tak dusza moja pragnie Ciebie Boże! Dusza moja pragnie Boga. Boga żywego. Kiedy przyjdę i ujrzę oblicze Boże”? (Ps 42, 2-3) Jezus na Golgocie powiedział: „Pragnę”. Pragnął oddać swoje życie Ojcu, pragnął wypełnić do końca wolę Ojca, oraz pragnął nas zbawić. Takie były Jego pragnienia, które zdradził w tym słowie. Oby nasze serca pragnęły życia Bożego, pragnęły życia w komunii z Maryją, pragnęły nawrócenia i powrotu do Boga.

Okres Jubileuszu, to nie tylko czas odpustów. To jest oczywiście punkt kulminacyjny. W okresie Jubileuszu możemy otrzymać inne łaski ze względu na ten czas, które Bóg może nam udzielić. Możemy przynieść trudne sprawy, z którymi nie potrafimy sobie poradzić, problemy swoje, problemy rodzinne i innych osób. Możemy przynieść różnorakie zagubienia, napięcia. W okresie Jubileuszu można pozyskać łaski ze względu na ten czas. Bóg chce być hojny i daje w nadmiarze. On zawsze jest hojny, tylko brak wiary z naszej strony Jego ogranicza.

Za chwilę odmówimy Koronkę do Miłosierdzia Bożego w intencjach Ojca Świętego, ale też polecając Bogu osoby, na których nam zależy oraz nasze ważne i trudne sprawy, z którymi się zmagamy. Odpust jest wielkim Bożym darem, a razem z nim otrzymujemy obfitość innych łask i doświadczymy działania Bożego.

9 DZIEŃ - 1 czerwca 2025

Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi! - św. Jan Paweł II 2 czewca 1979

 

Z Aktu  Zawierzenia 3 maja 2020: 
Maryjo! Pragniemy w tej modlitwie przywołać Akt Zawierzenia Kościoła i ludzkości, a więc także naszej Ojczyzny, który w dniu 25 marca 2022 wypowiedział paież Franciszekw Bazylice św. Piotra. Dzisiaj zawierzamy Tobie naszą Ojczyznę i Naród, wszystkich Polaków żyjących  w Ojczyźnie i na obczyźnie. Tobie zawierzamy całe nasze życie, wszstkie nasze radości i cierpienia, wszystko czym jesteśmy i co posiadamy, cała naszą przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. Uproś nam wszyskim obiecanego Ducha Świetego, aby ponownie zstąpił i odnowił oblicze tej Ziemi. Najświętsze Serce Jezusa, przyjdź Królestwo Twoje!Maryjo Królowo Polski, módl się za nami. Amen

Z dziedzictwa Prymasa Tysiąclecia: 
Trzeba dać dzisiaj świadectwo Chrystusowi...Ale nie wystarczy samo świadectwo słowa, musi być świdectwo cierpienia, upokorzenia, a nieraz i krwi. (Materiały - przygotowanie do beatyfikacji)

 

 

8 DZIEŃ - 31 maja 2025

Prosimy o dar łagodzenia sporów i łaskę budowania jedności w naszych środowiskach

 

Z Aktu  Zawierzenia 3 maja 2020: 
Bogurodzico Dziewico, Królowo Polski i nasza Jasnogórska Matko! Ku Tobie wznosi się dzisiaj nasza ufna modlitwa, która zespala serca wszystkich Polaków. Przyjmij godziwe pragnienia Twoich dzieci, którymi opiekowałaś się zawsze z macierzyńską troską. Twoimi jesteśmy i Twoimi pragniemy pozostać. Towarzysz nam w codziennej wędrówce naszego życia, bądź Przewodniczką, błagającą i niezwyciężoną mocą. 

Z dziedzictwa Prymasa Tysiąclecia:
Powinienem brać męki i cierpienia innych ludzi na siebie. Gdybym nie mógł im pomóc i ulżyć, to chociaż poradzę, pocieszę, wesprę, wytłumaczę, ducha dodam. (Materiały - przygot. do beatyfikacji)

 

7 DZIEŃ - 30 maja 2025

Prosimy o dar wspierania kapłanów, misjonarzy i wspólnot zakonnych modlitwą i potrzebną pomocą

 

Z Aktu  Zawierzenia 3 maja 2020: 
Najświętsze Serca Jezusa, Tobie zawierzamy Kościół w polskiej ziemi, wszystkie jego stany i powołania: duchowieństwo, osoby życia konsekrowanego, wszystkich wiernych, którzy Polskę stanowią w kraju i poza jej granicami. Oddal od nas wszelką zarazę błędów i grzechów, a także rosnące zagrożenie przez narzucaną nam cywilizację śmierci, objawiającą się w zagubieniu szacunku do prawa naturalnego, nienawiści do życia, a także do chrześcijaństwa i zdowej moralności. Bogurodzico, Królowo Polski i nasza Jasnogórska Matko! Ku Tobie się wznosi dzisiaj nasza ufna modlitwa, która zespala serca wszystkich Polaków. 

Z dziedzictwa Prymasa Tysiąclecia: 
Teraz już mogę umierać! Trzeba, by on wzrastał! (słowa Kardynała Stefana Wyszyńskiego po wyborze Jana Pawła II)

 

 

6 DZIEŃ - 29 maja 2025

Prosimy o dar odwagi i łaskę obrony Chrystusa i Maryi przed zniewagami

 

Z Aktu  Zawierzenia 3 maja 2020: 
Prosimy Cię, przebacz nam nasze grzechy przeciwko życiu, bezczeszczenie Twojej eucharystycznej Obecności, bluźnierstwawobec Twojej Najświętszej Matki i Jej wizerunków oraz wszelki grzech niezgody. Przemień serca nasze na wzór Twojego Boskiego Serca, przemień nas potęgą Twojej wszechmocnej łaski a z obojętnych i letnich uczyń nas gorliwymi i gorącymi, z małodusznych mężnymi i spraw, abyśmy już wszyscy odtąd trwali w wiernej służbie Twojej i nigdy Cię nie opuścili. (z Aktu Zawierzenie ptrzez Biskupów Polskich z 1920r.)

Z dziedzictwa Prymasa Tysiąclecia: 
Obrona Jasnej Góry w obecnej, nowej sytuacji, to jest obrona chrześcijańskiego ducha Narodu, to obrona jedności serc ludzkich - w Bożym Sercu, to obrona swobodnego oddechu człowieka, który chce wierzyć bardziej Bogu niż ludziom, a ludziom - po Bożemu. Obrona Jasnej Góry - to zwycciestwo nad sobą, nad tym wrogiem, którym sam jestem. (Kardynał Stefan Wyszyński, Zapiski więzienne, s. 45)

 

5 DZIEŃ - 28 maja 2025

Prosimy o dar pokory dla rządzących, ale i dla każdego z nas

 

Z Aktu  Zawierzenia 3 maja 2020: 
W duchu Aktu Zawierzeniaprzez Biskupów Polskich sprzed 100 laty wyznajemy: w prawdzie i pokorze, że niewdzięcznością naszą i grzechami zasłużyliśmy na Twoją karę, ale przez zasługi naszych Świętych Patronów, przez krew męczeńską przelaną dla wiary przez naszych braci, za przyczyną Królowej Korony Polskie, Twojej Rodzicielki, a naszej kochanej Matki Częsytochowskiej, błagamy Cię, racz nam darować nasze winy. 

Z dziedzictwa Prymasa Tysiąclecia:
Po powrocie z okresu odosobnienia do Warszawy: Lepiej, że te trzy lata upłynęły w więzieniu, niżby miałyby upłynąć na Miodowej. Lepiej dla chwały Bożej, dla pozycji Kościoła Powszechnego w świecie - jako stróża prawdy i wolności sumień, lepiej dla Kościoła w Polsce i lepiej dla pozycji mojego Narodu. A już na pewno lepiej dla dobra mej duszy. Ten wniosek zamykam dziś... swoim Te Deum i Magnifikat. (Milena Kindziuk, Kardynał Stefan Wyszyński, s. 109)

 

4 DZIEŃ - 27 maja 2025

Prosimy o dar miłości do ludzi zagubionych i do naszych nieprzyjaciół

 

Z Aktu  Zawierzenia 3 maja 2020:
Dziękujemy również za wielki dar beatyfikacji kardynała Stefana Wyszyńskiego, który przypomniał nam, że nie wystarczy patrzeeć w czyste, zranione oblicze Matki, ale trzeba też, aby nasz Naród wyczytał e Jej oczach wszystko, co jest potrzebne dla odnowy polskich sumień.

Z dziedzictwa Prymasa Tysiąclecia:
Nie czuję nieprzyjaznych uczuć do nikogo...Wydaje się mi, że jestem w pełnej prawdzie... i miłości, że jestem chrześcijaninem i dzieckiem mojego Kościoła, który nauczył mnie miłować ludzi, i to nawet tych, którzy chcą uważać mnie za swojego nieprzyjaciela. (Milena Kindziuk, Kardynał Stefan Wyszyński, s. 96)

 

3 DZIEŃ - 26 maja 2025

Prosimy o łaskę życia w zjednoczeniu z Maryją

 

 

 

2 DZIEŃ - 25 maja 2025

Prosimy o ducha służby Narodowi i pamięci o naszym duchowym dziedzictwie

 

1 DZIEŃ – 24 maja 2025

Prosimy o łaskę odkrycia bezcennego daru posiadania Matki Niebieskiej