Oto Matka twoja... Oto syn Twój.
Obraz pochodzi z fronda.pl
Konferencja ks. Andrzeja Mazańskiego
Zacisze, 5 września 2023
Dar osobistej więzi z Maryją jest jednym z największych darów, jakie otrzymaliśmy. Nie jest to dar jednorazowy, ale nieustannie nam udzielany. Bóg jest wierny i gotowy udzielać nam go natychmiast, o ile jesteśmy gotowi go przyjąć, czyli jeśli jest w nas dyspozycja do jego przyjęcia.
Darem tym jest Maryja, czyli Osoba dana nam, w szczególnie ważnym momencie, przez umierającego na krzyżu Jezusa Chrystusa. Maryja jest darem udzielanym przez Boga Ojca przez Jezusa, który umarł na krzyżu, abyśmy byli dziećmi Boga i trwali w miłości do Niego. W tym właśnie momencie ujawniła się ojcowska miłość Boga. I właśnie w tym momencie otrzymaliśmy dar Maryi.
Słowa wypowiedziane przez Jezusa do Maryi: „Niewiasto, oto syn Twój” (J 19, 26) i do ucznia Jana: „Oto Matka twoja” (J 19, 27) mają moc sprawczą, czyli sprawiają to, co oznaczają. W Ewangeliach zapisane są słowa Jezusa, które mają moc sprawczą, czyli sprawiają to, co co te słowa oznaczają. Oto kilka przykładów. W czasie burzy na jeziorze Jezus zwraca się do wichru: „Milcz, ucisz się” (Mk 4, 39) i następuje cisza. Kiedy powiedział do zmarłego chłopca z Nain „Młodzieńcze, tobie mówię, wstań!” (Łk 7, 14), ten wstaje zdrowy. Gdy woła: „Łazarzu, wyjdź na zewnątrz!” (J 11, 43). Żywy Łazarz na oczach zdumionych świadków opuszcza grób. Wiele jest innych słów w Ewangeliach potwierdzających, że Jezus jest Synem Boga, którego słowa mają moc sprawczą. Warto pamiętać, że słowa Jezusa wypowiadane na krzyżu nie są tylko informacją, czy obietnicą, wezwaniem, czy zaproszeniem, ale rzeczywiście sprawiają to, co zostało w nich zawarte.
Kiedy Jezus mówi do Maryi: „Oto syn Twój” (J 19, 26), to Jan, czyli każdy z nas staje się rzeczywiście synem dla Maryi. Zostaje Ona uzdolniona do umiłowania każdego ucznia Chrystusa. Należy przy tym pamiętać, że jest to miłość nie tylko skierowana do tych, co kochają Boga, ale także do tych, co są nieprzyjaciółmi, co ranią, co odrzucają Boga. Także w stosunku do nich Maryja została uzdolniona do umiłowania, by dla nich stać się Matką. Potrzebne było niezwykłe Boże działanie w Maryi, by w każdym człowieku widziała Ona swoje dziecko. Jeśli bowiem miłujecie tych tylko, którzy was miłują, jakaż za to dla was wdzięczność? Przecież i grzesznicy miłość okazują tym, którzy ich miłują (Łk 6, 32).
Gdy mówi do Jana: „Oto Matka twoja” (J 19, 27), to moc sprawcza słów Jezusa dotyka ucznia, czyli każdego z nas. Zostajemy uzdolnieni do tworzenia trwałej więzi z Maryją. Słowa te sprawiają, że odnajdujemy w Maryi swoją Matkę. Przestaje być Ona dla nas obca, a staje się bliska, a nawet najbliższa. Skoro staje się Matką za sprawą żywego Słowa, to w uczniu buduje się trwała więź.
Słowo Boże mówi, że „od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie” (J 19, 27), czyli uczeń stał się zdolny do wprowadzenia Maryi we wszystkie dziedziny i sfery swojego życia. To uzdolnienie powinno być rozszerzane, budowane, rozwijane, by stwarzać przestrzeń dla miłości Boga, którego Maryja wprowadza w nasze życie.
Słowa wypowiedziane na krzyżu przez Jezusa Chrystusa mają moc sprawczą, zmieniają nas i kształtują. Dopełnienie następuje wtedy, kiedy Maryja zostaje wzięta z ciałem i duszą do nieba. Wniebowzięcie Maryi ma w sobie podobieństwo do wniebowstąpienia Pana Jezusa.
Jezus wstępując do nieba powiedział do uczniów: „Oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata” (Mt 28, 20) Słowa te znaczą, że każdy może zatrzymać Jezusa przy sobie, bo jest z nami, aż do skończenia świata. Wniebowzięcie Maryi z ciałem i z duszą oznacza, że została Ona uzdolniona by, być z nami, aż do skończenia świata. Dlatego możemy wprowadzić Ją do naszego życia w każdym czasie. Na tym polega niezwykłość Wniebowstąpienia Pana Jezusa i Wniebowzięcia Maryi.
Każdy człowiek może wprowadzać Jezusa i Maryję do swojego życia. Te więzi rozwijajmy z wiarą. Jeśli nawet tego nie czujemy, wierzmy, że tak jest.