Zacisze, 25 maja 2021
Jezus wstał i zawołał donośnym głosem: Jeśli ktoś jest spragniony, a wierzy we Mnie – niech przyjdzie do Mnie i pije!... A powiedział to o Duchu, którego mieli otrzymać wierzący w Niego.
Panie, Ty wstajesz i wołasz: Przyjdźcie spragnieni życia Bożego, przyjdźcie wierzący we Mnie. Ja zaspokoję wasze pragnienia. Jednak kto pragnie? Kto chce przychodzić do Ciebie? Problemem nie jest dostępność życia Bożego, problemem jest prawdziwe, rzeczywiste pragnienie. Pragnienie modlitwy, pragnienie życia w łasce Bożej, pragnienie Eucharystii, pragnienie przeżywania codziennych wydarzeń w obecności Bożej. Nie deklaracja, ale rzeczywiste podejmowanie wysiłku.
Panie, niech Twoje wołanie obudzi mnie z uśpienia duchowego.
Duch bowiem jeszcze nie był dany, ponieważ Jezus nie został jeszcze uwielbiony.
Wzywałeś Panie swoich uczniów do modlitwy w Ogrójcu. A nawet trzech z nich wziąłeś najbliżej siebie. Prosiłeś o modlitwę, o solidarne trwanie wraz z Tobą przed Ojcem. Jednak Twoje pragnienie nie było ich pragnieniem. Nie starali się, nie wołali o łaskę modlitwy, nawet nie przyjęli odpowiedniej postawy ciała. Położyli się spać. Nie zdawali sobie sprawy z tego, że przez wieki niezliczone rzesze chrześcijan chciałoby być na ich miejscu i czuwać z Chrystusem. Dopiero w Wieczerniku wraz z Maryją rzeczywiście uwielbiają Boga i Jezusa i wtedy zostaje zesłany im Duch Święty.
Panie, niech Twoje wołanie o modlitwę, będzie przeze mnie usłyszane i podjęte.
Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak, jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami.
Szaweł dotknięty przez Pana Jezusa ślepotą, przez trzy dni nic nie jadł i nie pił, tylko się modlił. Bezradny, w ciemnościach, pokornie prosił Boga o ratunek. Duch Święty prowadził go w tej modlitwie, przygotowując do przyjęcia w pełni łaski Chrztu w Kościele, który dotąd prześladował. Duch Święty był przyczyną pragnienia i twórcą modlitwy Szawła. Tak samo działa w sercu każdego z nas, aby zdobyć je dla Królestwa Pana Jezusa.
Duchu Święty, pozwól mi usłyszeć Twój cichy powiew i dać się porwać, tam gdzie Ty chcesz.
Pożyteczne jest dla was moje odejście. Bo jeżeli nie odejdę, Paraklet nie przyjdzie do was. A jeżeli odejdę, to poślę Go do was.
Kim bylibyśmy, gdybyś Panie Jezu, nie opuścił nieba i nie przyszedł na ziemię? Nie poznalibyśmy Ciebie i Twojej Ewangelii, nie zostalibyśmy zbawieni. Otrzymaliśmy wszystko, co niezbędne, by pójść za Tobą i przeżyć swoje życie w świętości. Na drodze chrześcijańskiego życia potrzebujemy pomocy Ducha Świętego i Jego darów, natchnień, umocnienia i inicjatywy. Po Okresie Wielkanocnym przychodzi Okres Zwykły, a jednak niezwykły, bo jest to czas Ducha Świętego.
Panie na ten czas zwykły, proszę o łaskę i dar Twojego Ducha Świętego, abym nie zmarnowała daru życia Bożego, który od Ciebie otrzymałam.
