Wiara i nadzieja na ścieżkach życia Kościoła. Homilia 12.05.2020

Zacisze,12 maja 2020

Ks. Andrzej Mazański

8.4 i 8.5 dwa filary kościoła św. piotr i paweł

Zdjęcie: Slideshare

Działanie Pana Boga jest obdarowywaniem człowieka i ma charakter obietnicy. Realizacja obietnicy nie następuje natychmiast. Od momentu zapowiedzi do realizacji obietnicy Bożej trzeba, bowiem przejść przez wiele ucisków. W dzisiejszej Ewangelii usłyszeliśmy słowa Pana Jezusa skierowane do uczniów w czasie Ostatniej Wieczerzy. Jezus mówi do nich o pokoju: „Pokój mój zostawiam wam, pokój mój wam daję”. Zaś po zmartwychwstaniu przywitał uczniów słowami: „Pokój wam”. Słowa z Ostatniej Wieczerzy zapowiadają dar, który faktycznie będzie udzielony później. Wcześniej uczniowie będą musieli przejść przez wiele dramatycznych wydarzeń i ucisków, jakimi była utrata Jezusa i Jego męczeńska śmierć. Musieli przejść przez to wszystko zanim obietnica pokoju została zrealizowana.

Święty Barnaba prowadził działalność misyjną w Antiochii Syryjskiej. Powstała tam duża wspólnota chrześcijańska. Była to najważniejsza po Kościele Jerozolimskim wspólnota chrześcijańska. Tam właśnie wyznawcy Chrystusa zostali nazwani chrześcijanami. Barnaba potrzebował pomocy w pracy apostolskiej, dlatego udał się do Tarsu, aby sprowadzić świętego Pawła. Wcześniej św. Paweł po swoim nawróceniu podejmował działalność apostolską, ale musiał jej zaprzestać, ponieważ pamiętano, że był prześladowcą nowych wyznawców Chrystusa. W antiocheńskiej wspólnocie obaj apostołowie posługiwali przez pewien czas i tam na modlitwie otrzymali od Ducha Świętego wezwanie, aby udali się z Dobrą Nowiną w inne miejsca. Wyruszyli w kierunku terenów dzisiejszej Turcji. Podążając w głąb lądu zatrzymywali się w wielu miastach i wioskach zakładając nowe wspólnoty chrześcijańskie, aż dotarli do Antiochii Pizydyjskiej. Głoszona Ewangelia była przyjmowana przez pogan entuzjastycznie, chociaż niekiedy spotykały ich prześladowania. Później Paweł i Barnaba wracając odwiedzali założone przez siebie wspólnoty chrześcijańskie. Pragnęli nowo ochrzczonych umocnić, zachęcić do wytrwania w wierze oraz ustanowić starszych Kościołów, czyli odpowiedzialnych. Pomiędzy pierwszym entuzjastycznym zetknięciem z Dobrą Nowiną, a powstaniem nowych wspólnot Kościoła lokalnego był czas na umacnianie wiary i nadziei, by oczekiwać na spełnienie się obietnic Bożych, zgodnie z kolektą dzisiejszej Mszy świętej: „Boże, Ty przez zmartwychwstanie Chrystusa przywróciłeś nam życie wieczne, umocnij naszą wiarę i nadzieję, abyśmy z ufnością oczekiwali spełnienia Twoich obietnic.”

Potrzebujemy wiary i nadziei, aby przeprowadziły nas przez doświadczenia, które trzeba przejść, aby wypełniły się Boże obietnice w naszym życiu.