Na podstawie konferencji ks. Andrzeja Mazańskiego
Zacisze, 20 grudnia 2016
Dwa Adwenty – porównanie postaw Maryi i Zachariasza.
Teksty zwiastowania radosnych nowin o narodzeniu się Jana i Jezusa wydają się początkowo podobne w odpowiedzi Zachariasza i Maryi. Stąd może budzić się nasze zdumienie, dlaczego archanioł Gabriel zganił przyszłego ojca Jana, a Maryję nie. Jej odpowiedź została uznana za wzór otwarcia się człowieka na wolę Bożą.
Zachariasz usłyszał od archanioła, że jego modlitwa o dar rodzicielstwa, jaką zanosił do Boga od początku swojego małżeństwa z Elżbietą, została wysłuchana. Usłyszał też, jaką rolę spełni jego syn w planach Bożych. Upragniony potomek będzie napełniony Duchem Świętym. Zdumiony tymi słowami Zachariasz pyta: „Po czym to poznam, skoro jestem stary ja i moja żona?” Pytanie to zakłada brak możliwości poczęcia dziecka według ludzkiego rozeznania Zachariasza, a jednocześnie jest ukrytą prośbą o dodatkowy znak.
Odpowiedź Maryi wydaje się podobna. Stawia Ona pytanie: „Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?” Pytanie to jest postawione na fundamencie wiary w przesłanie Boże skierowane do Jej osoby i nie neguje możliwości poczęcia dziecka. Maryja akceptuje przesłanie anioła o Synu i o Jego roli w planach Bożych. „Jak to się stanie?” - to pytanie postawione na gruncie wiary. Ona wierzy, że to mówi Bóg. Ona tylko się pyta w jaki sposób wypełni się Boża obietnica. Maryja pełna łaski, kiedy otrzymała odpowiedź, w jaki sposób stanie się Matką Jezusa, odpowiedziała od razu, że przyjmuje wybór i Boże obdarowanie i nie żądała dodatkowgo znaku.
Zachariasz stawiajając pytanie: „Po czym to poznam?” domaga się kolejnego znaku, jakby samo widzenie Gabriela i jego słowa nie były wystarczającym znakiem. Oczekuje dodatkowego potwierdzenia. Pytanie Zachariasza wynika z jego niedowiarstwa i nieufności. Zachariasz otrzymał dodatkowy znak. Stał się niemy (1). Bóg dał Zachariaszowi czas na głębsze przemyślenie, tego co się wydarzyło w świątyni. Ten znak był dla Zachariasza darem Bożego miłosierdzia.
Urodzenie się syna Jana po dziewięciu miesiącach milczenia jeszcze nie było w życiu Zachariasza przełomem. Odzyskuje mowę dopiero, gdy razem z żoną okazuje wierność Panu Bogu. Zaczyna mówić, gdy podjął się obrony słów archanioła i jego sugestii, co do imienia nowonarodzonego dziecka, wbrew opinii innych, zapisując na tabliczce: „Jan, mu będzie na imię”. Przełomem był moment, gdy potwierdził swoją wierność i zaufanie Panu Bogu, a także pokorną zgodę na realizację Bożego planu w swoim życiu. Wtedy wypowiedział jedną z najważniejszych modlitw, jaką Kościół zanosi w Liturgii Godzin w Jutrzni, tzw. Pieśń Zachariasza, zaczynającą się od słów: „Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, bo lud swój nawiedził i wyzwolił...” (2). W Ewangelii zapisane są słowa "język mu się rozwiązał". Chodzi tu o prawdę, że wierność Słowu Boga rozwiązuje więzy niewoli języka i pozwala podobnie jak Zachariaszowi - uwielbiać Boga. Wierność Bożemu Słowu pozwala wypowiadać słowa ważne i budujące. Dodatkowy znak pozwolił Zachariaszowi dojść do pełni aktu wiary.
Kiedy Bóg obdarowuje nas darem wyróżniającym rzadko reagujemy uniżeniem przed Nim. Jesteśmy zadowoleni z daru, albo z samych siebie. Czasem myślimy, jacy jesteśmy wspaniali. Pokorna Maryja odpowiada w sposób uniżony: „Oto ja służebnica Pańska”. Przyjmowanie Bożych darów powinno prowadzić do pełnego zaufania i do uniżenia. Maryja słysząc słowa Zwiastowania, przyjmuje je w postawie pokory, pełnego zaufania i gotowości do ich spełnienia. Zachariasz potrzebował dziewięciu miesięcy, aby przyjąć Boże słowo podobnie jak Matka Boża. Kiedy doszedł do pełni aktu wiary i zjednoczenia z Bogiem, dodatkowy znak został cofnięty.
Przygotowując się na dar Bożego Narodzenia przyjrzyjmy się tym dwóm wydarzeniom z życia Zachariasza i Maryi.
Zapisano na podstawie notatek Elżbiety Myśliwiec. Tekst nie stanowi całości wypowiedzi.
-
Afazja to utrata zdolności mowy. Afazja jest spowodowana organicznym uszkodzeniem struktur mózgowych u człowieka, który już uprzednio posługiwał się mową i ją rozumiał. Najczęstsze przyczyny afazji to: udar mózgu, uraz mózgu, guz mózgu. Afazję dzielimy na ruchową i czuciową. Afazja ruchowa wyraża się brakiem możliwości wypowiadania słów, przy jednoczesnym rozumieniem ich. W afazji czuciowej człowiek ma możliwość wypowiadania słów, ale ich znaczenia nie rozumie.
Analizując treść Ewangelii o zapowiedzi urodzenia się św. Jana, można domyślać się, że Zachariasz został dotknięty afazją ruchową. Rozumiał informacje, jakie do niego wypowiadał anioł i inni ludzie, zachowaną miał zdolność do logicznego myślenia, mógł gestami wyrażać swoje myśli, a także je zapisywać (zapisał na tabliczce słowa: Jan mu będzie na imię). Zachariasz tylko nie mógł wyrażać swoich myśli za pomocą słów.
