Konferencja ks. Adama Kurowskiego
Zacisze, 29 listopada 2016 (wigilia święta św. Andrzeja)
zdjęcie: blackmadonna.church
Łaski sakramentów
W czasie Adwentowego Dnia Skupienia na Jasnej Górze (26.11.2016) ks. bp Andrzej Siemieniewski mówił o charyzmatach, jakimi został obdarzony RRN przez Ducha św. Jednym z nich jest charyzmat kapłaństwa, dzięki któremu możemy otrzymywać sakramenty. Wszyscy tu obecni uczestniczymy w większości sakramentów.
Chrzest jest pierwszym sakramentem jaki otrzymujemy. Ogrom łaski związany z nim można dostrzec patrząc na życie osób, które otrzymały łaskę chrztu i osób, które żyją bez niego. Łatwo to zauważyć u niektórych dzieci późno ochrzczonych. Zdarzają się przypadki, kiedy można powiedzieć, że są jakby „dzikie”. Zły duch mając do nich większy dostęp wpływa na ich zachowanie. One, choć jeszcze nie rozumiejąc, co nastąpi, przeczuwają to. Tuż przed udzieleniem sakramentu są nerwowe, opierają się, szaleją (nieraz sytuacja wygląda naprawdę dramatycznie), a po chrzcie uspokajają się, następuje cisza, jak „ręką odjął”. Chrzest w takiej sytuacji jest znakiem mocniej przemawiającym do wszystkich, którzy są jego świadkami.
Sakrament kapłaństwa przynosi łaski dla osoby, która go dostępuje. Kapłan zostaje uzdolniony do sprawowania Eucharystii, głoszenia Słowa Bożego, służenia pomocą duchową szczególnie w czasie spowiedzi. Bóg daje mu skuteczną łaskę do podejmowania tych czynności. Wszyscy pozostali jednak także korzystają z posługi kapłańskiej.
Sakrament małżeństwa uzdalnia do życia w małżeństwie i w rodzinie. Pomaga w budowaniu wspólnoty rodzinnej, pozwala w jedności i właściwie wychowywać dzieci. Statystyka potwierdza trwałość sakramentalnego małżeństwa. Połowa osób pozostających w cywilnych związkach rozwodzi się. Spośród osób, które zawarły sakramentalny związek małżeński rozwodzi się 20%. Wśród małżonków, którzy się codziennie razem modlą i na co dzień żyją łaską wiary tylko w pół promila przypadków dochodzi do rozwodu (czyli 1 na 2.000 par).
Sakrament chorych przyczynia się do właściwego przeżywania własnej choroby. Pomaga spojrzeć z dystansem właściwym nadziei na swoją słabość, przeżywać w tym, czego się doświadcza Bożą obecność. Przynosi ufność wobec Boga i pokój przygotowując na ewentualne ostateczne spotkanie z Nim. Sakrament chorych leczy duszę, ale też i ciało. Przykładem są przypadki, kiedy po udzieleniu tego sakramentu osoba chora odzyskała zdrowie ku zdziwieniu rodziny i leczących.
W sakramentach świętych przez łaskę skuteczną stajemy się świadkami życia duchowego. W czasie udzielenia sakramentu przychodzi Duch św. i zaczyna działać. W Księdze Sędziów (Sdz 6-8) ukazana jest postać Gedeona, na którego zstąpił Duch Pański. Gedeon stał się jakby rękawiczką, która została nałożona na żywą obecność Bożego Ducha. My też powinniśmy pozwalać Bogu, by nami się posługiwał i by Duch Pański mógł przez nas działać. Bóg chce uczestniczyć w naszym życiu, byśmy stawali się świadkami Jego obecności i działania. Dlatego uzdalnia jednych do bycia kapłanami, innych małżonkami, rodzicami itd.
W dzisiejszym Słowie Bożym zapowiadającym czasy mesjańskie przedstawiony jest obraz zgodnego współżycia ze sobą istot, które normalnie żyją w nieprzyjaźni. Baranek będzie spokojnie spoczywać obok lwa, dziecko będzie się bawić wraz z kobrą. Te groźne zwierzęta to obraz ludzi, którzy mogą zrobić krzywdę słabszym od siebie, ale z powodu Jezusa nie czynią tego i zmieniają swoje usposobienie. Nie wiemy, kto z nas jest podobny do kobry, a kto do lwa, ale Duch Boży może nas przemieniać. W czasie sakramentów nadawane są nam nowe rysy, prawdziwie ludzkie usposobienie.
Duch Boży zjednoczył się z Matką Bożą i posługuje się nią. Ona doskonale poddała się Jego działaniu i oddana Bogu żyje i żyć będzie zawsze Jego obecnością. Możemy zwracać się do Maryi, bo Bóg posługuje się Nią nieustannie. (Protestanci zarzucają nam katolikom, że zwracamy się o wstawiennictwo do Maryi i do świętych, kiedy powinniśmy zwracać się wyłącznie do Jezusa Zbawiciela. Ale sami w trudnych sprawach zwracają się do swoich pastorów czy do wspólnoty z prośbą o modlitwę w swoich intencjach: „proszę pomódl się za mnie”).