Uroczystość Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny w świątyni jerozolimskiej – adoracja.

Zacisze, 21 listopada 2017

Panie Jezu, dziękujemy Ci, za Twoją obecność wśród nas. Ty w czasie Mszy świętej ofiarowałeś nam siebie. Teraz my po przyjęciu komunii świętej dziękujemy Ci, uwielbiamy Ciebie i chcemy ofiarować Ci siebie przez ręce Maryi.

Dziś przypada uroczystość Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny, całkowicie oddanej Bogu Ojcu, Tobie Synowi Bożemu i Duchowi Świętemu. Ty, Panie Jezu chcesz byśmy Maryję kochali, czcili, bo jest święta, bo przez Nią działa Duch Święty.

Panie Jezu, jesteśmy z Twojej woli własnością Maryi. Z Twojej woli mamy Ją wprowadzać w nasze życie, do naszych rodzin, środowisk w jakich żyjemy i w rzeczywistość naszego Ruchu.

Nasza świętość i rozwój naszego Ruchu zależy od rozwoju miłości Bożej w naszych duszach, zależy od ciągłego zbliżanie się do Twojego Serca przez Maryję.

 

Każdy powinien się starać, by Maryja zdobyła jego serce. Wtedy w naszym Ruchu, w naszych rodzinach, tam gdzie pracujemy będzie rządzić Maryja przez nas. Od tego wszystko zależy.

Każdy powinien się starać, by Maryja zdobyła jego serce. Od tego wszystko zależy.

Dlatego chcemy złożyć ofiarę z siebie. Oddać się Jej niepodzielnie, bez zastrzeżeń, na zawsze. 

Akt oddania się Matce Bożej na wyłączną służbę Kościołowi.

Ja...

składam wobec Boga w Trójcy Jedynego,

akt oddania się Maryi na wyłączną służbę Kościołowi.

Świadomy mojej wolności i godności dziecka Bożego,

równocześnie głęboko przeświadczony o mojej duchowej nędzy,

pragnę w postawie ubogiego w duchu – żebraka ewangelicznego,

żyć na wzór świętego Jana Apostoła w komunii z Maryją.

Ufam, że to Ona będzie żyła we mnie i za mnie

na obraz i podobieństwo swego Syna,

posłusznego woli Ojca aż do śmierci i to śmierci krzyżowej.

Wierzą, że w ten sposób ostatecznie już nie ja będę żył,

ale Chrystus we mnie, za mnie i przeze mnie.

Rozważania przygotowane na podstawie książki św. Maksymiliana Marii Kolbego „Aby Ona żyła i działała w nas i przez nas”. Rozdział I, temat II: „Oddać się Niepokalanej całkowicie”. Str. 12 – 15